ARDIÇ KUŞU
Bir şeyin bana dokunduğunu hissettim ve hafif bir ürperti ile uyandım. Gözlerimi açtığımda hava henüz aydınlanma arifesindeydi. Işığı yaktım. Ürpertimin sebebinin, odamda uçuşan bir kelebek olduğunu gördüm. Sonra, gecenin sabahla buluştuğu bu vakitte saatime baktığımda, saatin 5’i 38 dakika geçtiğini gördüm. Odamın içinde uçuşan kelebeğe bakarken, dışarıda da inanılmaz güzel bir Ardıç kuşu senfonisi vardı. Ağırlığı 100 gram bile olmayan, kara amber siyahı ve gri arasında değişen başı, siyah ve beyaz çizgili boğazı, beyaz kuyruklu, sarı gagalı bu kuş, sabahın sessizliğinde tüm yeteneklerini sergilercesine ötüşüyle beni benden aldı adeta. Kalktım ve pencereye yöneldim. Perdenin yanlardan sarkan zincirlerini çekerek, bir bayrağı direğe çeker gibi açtım, cam sineklikle kapalıydı. Sinekliği çıkartmaya çalıştım. Çok denedim ama olmadı. Manzaranın daveti ile biraz dışarıyı seyrettim. Ardıç kuşunun yalnız senfonisini uzun uzun dinledim. Bu ses benim de burada yalnız olduğumu hissettirdi ve biraz hüzünlendirdi beni. Uyku sersemliğindeki aklım, odamda uçuşan kelebeği serbest bırakmam gerektiğini söylüyordu. Elime aldığım şeffaf plastik bir su bardağıyla odamda uçuşan kelebeği yakalamaya çalıştım. Zor da olsa kelebeği yakalayıp bardağa hapsettim. Kelebek çok güçlü değildi. Kim bilir kaç gündür odamdaydı ve sinekliği olan bir odaya nasıl girmişti ?. Onu düşündüm. Musluğu açtım elimi ıslattım ve bardağın içine parmaklarımdan süzülen suyu kelebeğin yanına damlatıp, can suyunu verip, ikinci bir bardağı da uç uca gelecek şekilde ayna görüntüsünde üzerine kapattım. Sonrasında, Ardıç kuşunun senfonisini silen, sifondan akan soğuk bir su sesi ile bir duş aldım. Kendime gelmiştim. Kıyafetlerimi giydim. US Post Office 1331 Delawere st yanında bulunan Element Denver Downtown Hotelin 528 nolu odasından dışarı çıktım.
Colorado eyaletinin başkenti olan Denver, Platte Nehri ve Cherry Deresi’nin kavşağında, 1636 metre yüksekliğinde çok güzel bir şehir. Haziranda bile üstü bir gelinlik gibi karlarla kaplı Rocky Dağları’na sahip. Bu eşsiz güzellikteki dağlardan esen temiz bir esintinin olduğu güzel bir sabahta ve elimde hapsedilmiş bir kelebek ile otelimin önüne çıktım. Israrcı Ardıç kuşu, özgürce, kendinden geçmiş bir şekilde, Rocky Dağları’ndan gelen temiz esintinin içine yerleştirdiği senfonisine devam ediyordu. Sola döndüm, otelin yan tarafında bulunan ağacın dibine kadar yürüdüm, üst üste yerleştirdiğim bardağı bir beton blok üstüne koydum. Üstteki bardağı hafifçe kaldırdım, kelebeği hapsettiğim ikinci bardağın ağzı açık kaldı ve kısa süre sonra de kelebek, Ardıç kuşunun o güzel sesine doğru, azat edilmişliğin sevinciyle uçtu. Her ne kadar petek gözlere sahip olan bu kelebeklerin ömrü bir gün olarak bilinse de, türüne göre 2-3 gün, 1 hafta hatta 1 yıl kadar yaşayan kelebekler olduğunu biliyoruz. Kelebeğin arkasından bir sevgiliyi uğurlar gibi uzun uzun baktım. Kelebek, sabah kuşlarına yem olmadan ve ardına bile bakmadan uçup gitti. Rocky Dağları’ının serinliğinde, Denver Post Office’e doğru sağa döndüm ve kulaklarımda Ardıç kuşunun senfonisi, içimde Mevla’naın Tebrizi’ye yazdığı o güzel satırlar ile şehrin sokaklarına doğru yürümeye başladım...
‘’Kelebekler senin yüzünün değdiği bahçelere yayıyor kanatlarını. Şu dar göğsümün kazasından çıkmaya çalışıyorum. Sonsuz genişliklerin sırrı iki dudağının arasında saklı. Bir kelâm söyle ne olur! her hecenin tınısında duymak istiyorum. Rüzgârlar savursun beni, yağmurların hepsi alnıma düşsün, taşların hepsi göğsüme düşsün. Senin ayaklarını öpen kocaman bir dağ olayım. Çöller savrulsun, dağlar aradan çekilsin, yokuşlar ve inişler bitsin ki yürüdüğün yollara toz olayım.Çöldeyim, susuzum, kuyularda Yusuf’um,sözlerin bana Züleyhâ, ateşlerde İbrahim’im, gözlerin bana derya,sancılar içinde Meryem’im,bakışın bana İsa,yaralar içinde Eyyub’um, hasretin bana şifa, ölüler içinde bir ölüyüm, ellerin bana musalla…’’
Atilla CAN
DENVER / COLORADO / ABD
12 Haziran 2024
I felt something touch me and woke up with a slight shiver. When I opened my eyes, it was just before dawn. I turned on the light. I saw that the cause of my shiver was a butterfly fluttering in my room. Then, when I looked at my watch at this time when night meets morning, I saw that it was 5:38. As I watched the butterfly fluttering in my room, outside there was an incredible symphony of a Juniper bird. Weighing only 100 grams, with a head changing between black amber and gray, a throat striped with black and white, a white-tailed, yellow-billed bird showed off all its abilities with its song in the silence of the morning, captivating me.
I got up and headed towards the window. Pulling the chains hanging from the sides of the curtain, I opened them like hoisting a flag to the pole; the window screen was closed. I tried to remove the screen. I tried a lot but couldn't do it. I watched the outside for a while with the invitation of the view. I listened to the Juniper bird's lonely symphony for a long time. This sound made me feel lonely too and saddened me a bit. In my sleepy haze, my mind told me I needed to release the butterfly flying in my room. I tried to catch the butterfly with a transparent plastic cup I grabbed. The butterfly wasn't very strong. I wondered how it had gotten into a room with a screen for mosquitoes. I thought about that. I turned on the faucet, wet my hand, and dripped water that trickled from my fingers into the butterfly's side in the cup, gave it the elixir of life, and placed another cup over it, end-to-end like a mirror image. Then I took a shower with cold water flowing from a siphon, which silenced the Juniper bird's symphony. I came to myself. I got dressed. From room 528 of the Element Denver Downtown Hotel located next to the US Post Office 1331 Delaware Street, I went out.
Denver, the capital of Colorado, is a beautiful city at an altitude of 1636 meters at the confluence of the Platte River and Cherry Creek. Even in June, it has Rocky Mountains covered in a wedding dress-like veil of snow. On a beautiful morning with a clean breeze blowing from these unique mountains, I stood in front of my hotel with a trapped butterfly in my hand. The persistent Juniper bird continued its symphony, deeply immersed, adding to the beauty of the clean breeze blowing from the Rocky Mountains. I turned left, walked to the tree beside the hotel on the side, placed the stacked cups on top of a concrete block. I lightly lifted the cup on top, leaving the mouth of the second cup where I trapped the butterfly open, and soon after, the butterfly flew towards the beautiful sound of the Juniper bird, freed with the joy of liberation. Although the lifespan of these butterflies with compound eyes is known as one day, we know that butterflies can live for 2-3 days, 1 week, or even 1 year depending on the species. I looked after the butterfly as if I were seeing off a lover. The butterfly flew away without becoming food for morning birds or even looking back. In the coolness of the Rocky Mountains, I turned right toward the Denver Post Office, and with the symphony of the Juniper bird in my ears and the beautiful lines that Mevla wrote to Tebrizi in my heart, I started walking toward the city streets...
"Butterflies spread their wings to the gardens your face has touched. I'm trying to get out of the wreck of this narrow chest of mine. The secret of endless expanses is hidden between your two lips. Please say a word! I want to hear it in the tone of every syllable. Let the winds blow me away, let all the rains fall on my forehead, let all the stones fall on my chest. I want to be a huge mountain kissing your feet. Let deserts scatter, let mountains step aside, let slopes and descents end so I can become dust on the roads you walk. I am in the desert, I am thirsty, I am Joseph in wells, your words are Zuleika to me, I am Abraham in fires, your eyes are a sea to me, I am Mary in pains, your gaze is Jesus to me, I am Job in wounds, your longing is healing to me, I am a dead man among the dead, your hands are a funeral bier..."
